Rozdział Trzeci "Ja tutaj nie pasuję "

Kiedy weszłam do mojego domu rodzinnego na mojej twarzy zawitał wielki uśmiech. Byłam sama. Nikt mi nie będzie rozkazywał. Poprostu wolność. Kochałam to uczucie. Piątkowe popołudnie nie ma nic lepszego. Mój spokój nie trwał zbyt długo. Ktoś zapukał do drzwi. Pobiegłam na dół i gwałtownie chwyciłam za klamkę, po czym pociągnęłam ją w moją stronę. Moim oczom ukazała się Samanta.

-Witaj Caitlin! Postanowiłam, że do ciebię zajrzę i troche porozmawiamy.

-Pewnie,wchodż. –Uśmiechnęłam się zachęcająco i poprowadziłam Samantę na górę prosto do mojego pokoju.

-To o czym chciałaś porozmawiać?-Rozsiadłam się wygodnie na łóżku, a wzrok przekierowałam na Samantę.

-Tina organizuje dzisiaj przyjęcie urodzinowe, a chodzi mi o to czy mogłabyś pójść tam ze mną?

-Nie wiem czy to dobry pomysł...Wpraszać się do kogoś?

-Nie...T o nie tak...Tina powiedziała, że mogę kogoś zabrać ze sobą, a ja odrazu pomyślałam o tobie.

-Rozumiem, ale ja Tiny nawet nie znam.To będzie dość niezręczna sytuacja nie sądzisz?

-Tym się nie musisz martwić...Poznasz ją na imprezie.Mi chodzi o to żebyś poszła ze mną.

-Ehm...nie pozostaje mi nic innego niż się ...zgodzić.-Uśmiechnęłam się zawadzko,a Samanta z radości rzuciła mi się na szyję.Prawda jest taka, że nie często w zyciu możemy spotkać osoby, które będą nas traktować od pierwszych minut poznania się jak swoich dobrych,starych przyjaciół,a Samanta należała do nich. Ceniłam w niej tą ceche.

Upłynęło już kilka minut,a Samanta prześledziła całą moją szafę w poszukiwaniu odpowiedniego stroju na dzisiejszą imprezę. Ona postanowiła się ubrać w zwiewną koronkową sukienkę w odcieniu carmelu. Natomiast ja zdecydowałam się na opiętą granatową sukienkę do połowy ud. Nie lubiałam nosić sukienek i spódnic,ale dzisiaj jest wyjątkowa okazja i zrobię wyjątek.Włosy postanowiłam pokręcić lokówką. Z końcowego efektu jestem zadowolona, a teraz pozostała tylko kwestia prezentu.

Nie miałam żadnego pomysłuna prezent, ale po chwili Samanta stała już przy mojej półce z płytami i szukała odpowiednią dla Tiny. Zdecydowałyśmy, że Bruno Mars będzie odpowiedni. Tina jest dziewczyną pewnego chłopaka ,który należał do grupy tych „niebezpiecznych”. Miał na imię Niall tak mi przynajmniej powiedziała Samanta. Nie miałam pojęcia czy Oni także się pojawią na imprezie, ale miałam cichą nadzieję, że spotkam Justina. Kiedy z moją nowopoznaną przyjaciółką byłyśmy gotowe ruszyłyśmy w stronę wyjścia. Samanta coś wspomniała, że przed moim domem będzie czekał jej brat Austin, który podwiezie nas na tutejszą domówkę. Wszystko było okay do momentu kiedy wraz s Samantą stanęłam przy drzwiach domu Tiny...

-Ja....Samanta to chyba nie był dobry pomysł, abym ja tutaj przyszła.

-Chcesz się wycofać?Jesteś pewna?

-Tam jest tyle ludzi... Ja nikogo tam nie znam. Proszę chodżmy do mnie zrobimy sobie babski wieczór we dwójkę? Ja wiem, że to nie to samo, ale ja nie czuje się na siłach...Przepraszam.

-No co ty Caitlin! Ja się nie gniewam. Pójdziemy do ciebie i jakoś sobie wynagrodzimy ten wieczór.

Latarnie oswietlały nam drogę, a mi zaczęło się wydawać,że ktoś nas śledzi. Czuję niepokój i strach. Uścisk w brzuchu nieustannie się nasila, a ja nie umiem opanować swój strach.Moim oczom ukazała się banda napalonych chłopców, która nieproszona zbliżała się niemiłosiernie szybko w naszą stronę.

-Siemka laski! Macie ochotę się zabawić?

-Nie dzięki, śpieszy nam się.-odpowiedziała za nas dwoje Samanta, a mnie ogarnął jeszcze większy strach nie umiałam wydusić z siebie słowa.

-A może twoja koleżanka, jednak pójdzie z nami?-Chłopak przybliżył się do mnie na niebezpieczną odległość.Czułam od niego alkohol i zapach nikotyny.Jego ręce zatrzymały się tuż nad moim tyłkiem.Nie byłam zachwycona, ale nie umiałam się jakkolwiek obronić.

-Pp..proszę zostaw mnie. –Powiedziałam zdyszana. Nie wiedziałam co chciał mi zrobić. A niepewność opanowała moje ciało.

-Co powiedziałaś?! Nie przyjmuję takiej odpowiedzi ! Idziesz z nami.Do samochodu,szmato!-W takiej sytuacji nie mogłam się bronić. Próbowałam się szarpać, ale to się kończyło zawsze mocnym ciosem w brzuch.

-Zostaw ją ty napalony sukinsynu!-Gwałtownie moja głowa obróciła sie w kierunku wydanego krzyku. Tak to był Justin wraz ze swoimi kumplami. Podeszli do drugiej grupy nastolatków i zaczęli im grozić.Justin podszedł do nas.Chłopak, który próbował mnie uprowadzić wylądował cały w krwi na ziemi.Spojrzałam na Justina oczekując na pomoc.

-Będziesz długo tak stać? Nie mam czasu, aby marznąć.-Nie zdążyłam odpowiedzieć,a Justin gwałtownie mnie chwycił i uniósł w górę. Zanim zorientowałam się, co właściwie miało miejsce chwilę temu. Siedziałam w samochodzie z kumplami Jusa. Samanta przyglądała się zaistniałej sytuacji.Stała jak wryta na chodniku, a najwyrażniej nie umiała się otrząsnąć. W samochodzie panowała niezręczna cisza. Wszystkie twarze były nakierowane na moją osobę. Justin prowadził i widać było,że nic nie robiło na nim wrażenia. Nie mogąc dłużej znieść ciągłe milczenie postanowiłam się czegoś dowiedzieć.

-Dokąd jedziemy?

-Nie twoja sprawa.Harry mówiłem, żeby zasłonić jej oczy...-powiedział mulat do uroczego chłopaka z burzą loków na głowie.

-Jest taka wystraszona...wątpie, że cokolwiek mogłaby powiedzieć Strangerom.Pewnie nawet nie wie kto to jest.-Mhm może i miał rację, ale nie rozumiałam poco mnie zabierają.

-Poco jestem wam potrzebna?-widziałam na ich twarzach złość. Po chwili żałowałam, że padło to pytanie.

-Kurwa !Morda.Zamknij się bo pożałujesz!-Odezwał się z pozoru miły Harry. Nie umiałam powstrzymać emocji. Poprostu się rozpłakałam. Odwróciłam głowę w kierunku oka. Nie chciałam, aby wiedzieli jaka jestem słaba. Czarny samochód zatrzymał się przed jakąś ruiną. To jest jakiś żart?

-Rusz ten swój książęcy zadek i wysiadaj.-Powiedział jeden z nich. Posłusznie wysiadłam z samochodu i poszłam za chłopakami. W środku tej ruiny było pełno ćpunów. Byli porozkładani na materacach i spoglądali w naszą stronę.Przeszłam  wraz z moimi porywaczami do następnego pomieszczenia, które wyglądało nieco  lepiej. Nie czułam się jakoś bezpiecznie, każdy miał przy sobie broń. Jeżli by chcieli bezproblemu mogą mnie zabić. Justin szarpnął mnie za przedramie i prowadził mnie po schodach do góry.Otworzył pierwszy, lepszy pokój i mnie popchnął na łóżko.

-Posłuchaj mała, nie mam czasu na twoje wybryki. Gdyby nie my ktoś by cie prawdopodobnie wywiózł i  zgwałcił. Kogo by napadło o godzinie 22 w piątek wieczorem spacerować sobie po ulicy, a na dodatek w takim stroju...Oszalałaś?-Nie odpowiedziałam. Moje w moich oczach ponownie zaczęły gromadzić się łzy, a ja nie umiałam powstrzymać płacz. Rozpłakałam się przed nim. Bałam się go. Wywiózł mnie do jakiejś ruiny, a ja nie wiem po co.

-Prosze nie płacz. Nie lubię jak dziewczyny płaczą. Przestań!-Podszedł do mnie i siadł tuż obok mnie na starym,poszarpanym łóżku. Otarł moje łzy swoim kciukiem i delikatnie przytulił. Tak właśnie przestałam płakać i zebrałam się nareszcie w sobie. Nie będę pokazywać swoich słabości.

-Czyy ...Ja będę tutaj spać?

-Prawdopodobnie tak, ale to zależy od reszty.

-Proszę nie róbcie mi krzywdy.-Justin wpadł w śmiech, który po chwili był słychać w całym pokoju.Patrzyłam na niego jak na idiotę. O co do cholery mu chodzi? 

-My z chłopakami nic ci nie zrobimi.Prosze nie bój się, bo nie ma czego. Z nami jesteś bezpieczna. Tam ci co cię zaczepili to są Strangersi. Nie przejmuj się chłopakami. Może nie są specjalnie mili, ale do dziewczyn na ogół mają szacunek, a teraz przepraszam, ale muszę iść na dół, ale ty musisz zostać...

Wyszedł z pokoju zamykając mnie na klucz. Świetnie ...Jestem w obcym miejscu, a na dodatek zamknięta. Panuje tutaj straszna atmosfera przynajmniej dla mnie ...a na dodatek jest mi cholernie zimno. Położyłam się na tym poszarpanym łóżku, a po chwili zasnęłam.Obudziło mnie głośne otwieranie drzwi i głosy...

-Śpiochu ...wstawaj.Musisz się przenieść do innego pokoju.-Posłusznie się uniosłam z łóżka i poszłam za Justinem.Otworzył dzrwi i mnie wpuścił do innej sypialni, która była w lepszym stanie niż poprzednia. Bez zastanowienia położyłam się na łóżku. Ku mojemu zaskoczeniu Justin zdjął koszulkę i położył się obok mnie. Odsunęłam się na skraj łóżka i zasnęłam.

__________________________________________


Kolejny rozdział, w którym nareszcie jest jakaś akcja.Mam nadzieję, że sie spodoba.Wyrażajcie swoje uwagi w komentarzu.Przypominam o zakładce "obserwatorzy"