Rozdział pierwszy -" Fala nieszczęść"

Trzask drzwi.Głośny huk.Tak to znowu się dzieje.Następna kłótnia bez powodu.Staje się to rutyną w moim codziennym życiu.Zmieniliśmy po raz kolejny miejsce zamieszkania.To całe zamieszanie wywołuje nowa praca ojca.Co dwa lata się przeprowadzamy...Przyszła kolej na ten cały Londyn.Wyszłam z nowego białego domku ,który mieścił się na uliczce domów jednorodzinnych.Nie miałam ochoty iść do nowej szkoły,w której nie znałam nikogo.Jednak to uczucie było mi znajome.Powtórka z rozrywki.Dwa lata temu działo się to samo...Nie miałam już powoli siły.Zaledwie przez te 17 lat mojego pieprzonego życia pożegnałam się już z tyloma ludżmi ,którzy byli naprawde dla mnie ważni.Nie chciałam aby znowu to się powtórzyło.Czułam uścisk w podbrzuszu.Stres.Nie wiedziałam czego moge się spodziewać po nowej szkole.Nowych znajomych.Jeżeli wogule będą jacyś znajomi...Jestem nieśmiała i trudno mi zawierać jakiekolwiek znajomości.Z moich rozmyślań wyrwał mnie głośny huk i pisk opon .Zostałam potrącona.W ciągu kilku sekund leżałam na ziemi.Ból.To jedyne co wtedy czułam.Z samochodu wyszedł jakiś młody chłopak...Najwyrażniej chciał mi pomóc.Straciłam przytomność.

Panno Hartfog...Słyszy nas pani ? –Ogromny ból w dolnych partiach mego ciała nie pozwalał mi na normalne funkcjonowanie.Delikatnie podniosłam powieki.Raziło mnie światło i biała barwa...szpital?Widziałam mnóstwo twarzy nad moją osobą,ale pośród nich nie było żadnej znajomej.Moja ręka powędrowała na głowę ,w której roznosił sie ogromny ból.Nie miałam siły by cokolwiek powiedzieć.-Słyszy nas pani ?-Nie miałam siły by odpowiedzieć .Pokiwałam wręcz niezauważalnie głową ,aby dać im jakikolwiek znak.-Rodzice zostali powiadomieni o twoim wypadku.Przywiózł cię tutaj sprawca.Czeka na korytarzu wraz z rodzicami.Rozumiem ,że nie masz siły na jakiekolwiek odwiedziny.Twój stan jest stabilny,a szpital opuścisz kiedy poczujesz się lepiej.Życzę szybkiego powrotu do zdrowia.-Tak bardzo  chciałam cokolwiek powiedzieć ,ale nie miałam siły.Nie wiedziałam kto był rzekomym „sprawcą” .O jaki wypadek chodziło ?Nie pamiętałam nic od wyjścia z domu.Nie umiałam zasnąć .Ból mi niepozwalał.Chciałam jak najszybciej wyjść ze szpitala.Mój wzrok powędrował w stronę dzrwi,które powoli się uczyliły.-Przepraszam ,ale na korytarzu czeka jakiś chłopak mogę go wpuścić do ciebie?Lekarz wyraził zgodę.-Tak,proszę.-Uzbierałam w sobie na tyle sił,aby wydać z siebie ciche słowa.Pielęgnierka usunęła się ze drzwi,a moim oczom ukazał się niesamowicie przystojny chłopak w białej koszulce i ciemnych spodniach.Miał postawioną grzywkę,a oczy miodowego koloru.Jego twarz wyrażała zakłopotanie,a ON właśnie zbliżał się do mnie.

-Nazywam się Justin ,a ty jak mi wcześniej powiedziano zapewne jesteś Caitlin.Nie wiem ,czy pamiętasz ,ale przez przypadek cie potrąciłem.Chciałem bardzo przeprosić.To nie było specjalnie ,a teraz już muszę iść.Zapewne nie masz siły ,aby ze mną porozmawiać.-Uśmiechnął się do mnie i pośpiesznie wyszedł.Nie miałam szans cokolwiek z siebie wydusić.Byłam zawstydzona jego obecnością,a w dodatku oczarował mnie niesamowity urok,który na mnie rzucił.Nie miałam pojęcia kiedy wyjdę ze szpitala ,ale chciałam jak najszybciej go znowu zobaczyć.

______-----______------______------______--------_____

Pojawił się rozdział pierwszy.Początki zawsze są trudne.Mam nadzieje ,że liczba czytelników wzrośnie.Rozdział zostawiam waszej opini.

Autorka